“Η ιστορία δεν είναι ψέμα, που με θέλει να βάζω καπέλο για να πάω να παίξω μπάλα με τους μετανάστες.
Ο Ντάβιντς τρελαινόταν με αυτό, το έκανε πολύ συχνά…
Επαιρνε το αυτοκίνητο και όταν έβλεπε κάποιον να παίζει στον δρόμο, σταματούσε.
Πάντα μου έλεγε…
”Ξεχάσατε πολλά πράγματα, έχετε αλλάξει!
Δεν θυμάστε την γειτονιά σας και τι κάνατε μικροί???
Για αυτούς πρέπει να παίξουμε, αυτά είναι τα σημαντικά ματς.”
Και του έλεγα…
“Εντάξει, αλλά έχουμε προπονήσεις, ανήκουμε σε σύλλογο υψηλού επιπέδου, δεν μπορούμε να ρισκάρουμε να τραυματιστούμε.”
Τον ακολούθησα και παίζαμε μπάλα με τα παιδιά στο δρόμο.
Ταυτόχρονα όμως τον θαύμαζα γιατί ήταν ικανός να κάνει τέτοια πράγματα και έπαιζε παντού με το ίδιο πάθος.
Στο τέλος της ημέρας όμως, ήμασταν χαρούμενοι γιατί χαρίζαμε αξέχαστες στιγμές σε πολλούς ανθρώπους.»
Ζινεντίν Ζιντάν
Πηγή: Dieci
Comments