Γράφει ο Γιάννης Ηλιάδης
Διαβάζοντας προχθές μια δήλωση του κ. Οικονόμου(πρώην διεθνή μπασκετμπολίστα και νυν προπονητή ακαδημιών μπάσκετ)μου έδωσε αφορμή να ασχοληθώ με τις ακαδημίες και τους στόχους-ρόλους στην σημερινή εποχή. Ο κ. Οικονόμου εξέφρασε πολλά παράπονα για «αντίπαλο» προπονητή σχετικά με μια ήττα με σκορ 123-12 ΣΕ ηλικίες 11-12 χρονών…και έχει όλα τα δίκια με το μέρος του ο άνθρωπος, το έχω δει πολλές φορές να συμβαίνει ακόμα και σήμερα…σε μικρά παιδιά να ζητούν την νίκη με κάθε τρόπο λες και κατακτώντας την θα πάρουν πρωτάθλημα ή θα χτίσουν καριέρα. Θυμάμαι παιδάκι ήμουν στα λεγόμενα τσικό τότε και παίξαμε με τον Αρη πριν ξεκινήσει ο επίσημος αγώνας του Πανσερραικού(να μια ωραία ιδέα για τους πιτσιρικάδες να δίνουν κάποιο φιλικό πριν τον αγώνα των μεγάλων)και έληξε 1-1 με τον προπονητή του Άρη εξοργισμένο(είχανε μόνο νίκες)τα παιδιά του έτοιμα να κλάψουνε και εμείς απορημένα για ποιο λόγο όλο αυτό. Θέλω να πω ότι ο μόνος σκοπός όσο αναφορά τις ακαδημίες δεν είναι η νίκη…είναι η διασκέδαση πρώτα πρώτα και μέσω αυτής η εκμάθηση του αθλήματος σιγά σιγά χρόνο με τον χρόνο.
Ακόμα και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Το κυνήγι της νίκης αποβαίνει εις βάρος των ταλέντων τις περισσότερες φορές είτε γιατί θα αγωνίζονται μεγαλόσωμα παιδιά είτε γιατί προσπαθούν να τα περιορίσουν(μην ντριπλάρεις μην σουτάρεις παίξε με την μία)…αποτέλεσμα???Λιγότερα παιδιά στο γήπεδο λόγω απογοήτευσης..λιγότεροι καλοί παίκτες τα επόμενα χρόνια..εδώ που τα λέμε έχουμε καταντήσει η χώρα των σέντερ μπακ..
Αφήστε τα παιδιά ελεύθερα να διασκεδάζουν το παιχνίδι..γιατί πάνω από όλα το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι…θα επανέλθω στο θέμα..καλό μήνα!
Comments